Boşanmanın çocuklar üzerinde önemli bir etkisi vardır. Bu etkiler, çocuğun yaşı, ebeveynler arasındaki çatışma düzeyi ve çocuğun bireysel mizacı gibi çeşitli faktörlere bağlı olarak değişiklik gösterir.
Boşanma iyi yönetilmesi gereken bir süreçtir. Boşanmaya karar verene kadar olan evre aile için zorlu geçer. Çocuklar anne baba arasında yaşanan anlaşmazlıklardan, tartışmalardan olabildiğinde uzak tutulmalıdır, zaten çocuklar evdeki gergin ortamın farkındadır ve bu durum çocuklar için başlı başına bir stres kaynağıdır.
Boşanma aşamasına gelmiş olan anne baba için süreç ebeveynlerden birinin evden ayrılma kararı almasıyla netlik kazanır. Ebeveynlerden birisi evden ayrılmadan önce, yani aile düzeninde büyük değişiklikler yapılmadan önce anne baba çocuğu durumla ilgili yaşına uygun olacak şekilde bilgilendirmelidir.
Anne babanın ayrılık süreci çocuk için sancılı geçebilir ve bazı durumlarda duygusal travmalara sebep olabilir. Bu süreçte çocuğun duygularını ifade edebilmesi ve duygusal boşalım sağlayabilmesi önemlidir, çocuğa bunlar için alan tanınmadığında çocuk şimdi ve yetişkinlikte önemli problemlerle karşılaşabilir.
Anne babası ayrılmış çocukta en sık karşılaşılan suçluluk duygusudur. Anne babanın ayrılmasında hiçbir rolü olmamasına rağmen bu ayrılıkta büyük payı olduğuna inanır. ‘Yaramazlık yaptığın için baban evden gitti’, ‘Uslu durmadığın için baban artık bizi sevmiyor’, ‘Sen olmasaydın annen bizi bırakmazdı’ şeklinde söylemlerden ve imalardan kesinlikle kaçınılmalıdır. Bu tarz söylemler olmasa bile zaten kendini suçlayan çocuk, üzerine bu söylemler eklendiği noktada suçluluk duygusuyla baş edemez hale gelir ve bu duygu çocuğun hayatta yaşanılan her olumsuzluk için kendine pay çıkarmasına neden olur.
Boşanma sonrasında çocukta sıklıkla karşılaşılan tepkilerden biri de öfkedir. Çocuk anne babaya karşı son derece öfkelidir ve bunu davranışlarıyla sıkça belli eder. Bu dönemde çocukta anne babanın her söylediğine bağırarak karşılık verme, söz dinlememe, öğretmenine karşı ödev ve sorumluluklarını yerine getirmeme, arkadaşlarıyla sebepsiz yere kavga etme davranışları görülebilir. Çocuk, düzeni değiştiği için anne babasına ve hatta dünyaya karşı öfkelidir. Çocuğun öfkesini yaşamasına ve bunu yansıtmasına belli bir noktaya kadar izin verilmelidir, çocuğun yaşadığı duyguları sakince anlamaya çalışmalı ve paylaşmasına fırsat tanınmalıdır. Tam tersi şekilde anne babanın çocuğun öfkesine karşılık olarak bağırması, azarlaması ve onu
bu şekilde baskılayıp susturması çocuğun içine kapanmasına ve kendisini çevresinden izole etmesine sebep olacaktır.
Bu süreçte çocuğun günlük rutininde bozulmalar meydana gelebilir. Öncesinde yaptığı etkinlikleri yapmak istememe, okula karşı ilgisizlik, dikkatini toplayamama, arkadaşlarıyla anlaşamama durumları meydana gelebilir.
Anne babası boşanmış çocuklarda uyku problemleri, yeme bozuklukları, altına ıslatma, tırnak yeme, parmak emme, ısrarcılık gibi davranışlar görülebilir.
Boşanma çocuklar üzerinde büyük etkisi olan bir olaydır. Bu süreçte çocukların duygu ve davranışlarındaki farklılıklar iyi gözlemlenmeli ve gerektiği noktada uzman desteği alınabilir.
Sayfa içeriği sadece bilgilendirme amaçlıdır, tanı ve tedavi için mutlaka doktorunuza başvurunuz.
