Endolenfatik hidrops, endolenfatik basınçta bir artış nedeniyle oluşan vertigo (dengesizlik, baş dönmesi), dalgalanan (azalıp artan) işitme kaybı ve tinnitus (kulak çınlaması) belirtilerinin bir ortada bulunmasını tanımlamak için kullanılan bir tabirdir. Endolenfatik hidropsun nedeni biliniyorsa bu duruma Meniere sendromu, nedeni bilinmiyor ise (idiyopatik) Meniere hastalığı adı verilir.
Meniere hastalığı bayanlarda erkeklere oranlara daha sık görülür. Hastalar, ani, nöbet şeklinde gelişen kulak çınlaması (tinnitus), kulakta dolgunluk (basınç hissi), azalıp artan (fluktuan) işitme kaybı ve vertigodan yakınırlar. Vakitle yeni ataklarla birlikte işitmenin yavaş yavaş kalıcı biçimde azaldığı görülür. Belirtiler bireyler ortasında çok farklılık gösterse de, kimi hastalarda kohlear (çınlama, işitme kaybı gibi), birtakım hastalarda ise vestibüler (vertigo, denge bozukluğu gibi) belirtiler daha baskındır. Ataklar, dakikalar ya da saatler boyunca sürebilir. Genelde 3 saatten daha kısa olduğu söz edilir.
Tanı çoklukla üstte bahsedilen şikayetlerin bulunması ile koyulabilir. Bu duruma sıklıkla bulantı, kusma ve terleme de eşlik edebilir. Odyolojik ve vestibüler (işitme ve istikrar ile ilgili) testler, sensörinöral tipte bir işitme kaybını ve kalorik testlerde tek taraflı bir zayıflığı gösterebilir.
Meniere hastalığı belirtilerinin azaltılması için tuz kısıtlaması, bedenden su attıran (diüretik), damar genişletici (vazodilatör), bulantı – kusmayı baskılayıcı (antiemetik) ilaçlar kullanılabilir. Medikal tedaviye yanıt vermeyen hastalarda hastanın işitme durumuna nazaran değişik girişimsel ya da cerrahi yöntemler tedavi emeli ile kullanılabilir.
