Öncelikle bel ve boyun fıtığı sahibi olmak bir ayrıcalık değildir. Fıtık
yaşlanan yahut bakımsız kalan omurgamızın bize verdiği bir yanıttır. Orta
yaşdaki insanların çoğunluğunda fıtıklaşmalar görülebilir. Bu sebeple
hergün dişlerimize gösterdiğimiz itinası omurgamıza da göstermeliyiz.
Neden fıtık oluruz?
Sanılanın bilakis bel ve boyun fıtıklarının ağır iş yapmak ile direk bir
irtibatı yoktur. Boyun fıtıklarının birinci sebebi günlük hayattaki ani
ve çok stress yükselmeleri iken ikincil sebebi sedanter hareketsiz yaşam
şartlarıdır. Bel fıtıklarında ise birinci sebep tertipli aktiviteden uzak
yaşamak, ikinci sebep ise yeniden stress faktörüdür. Her gün ağır iş yapan bir
kimse kolay kolay fıtık olmaz. Lakin masa başında oturan banka memuru yerden
kalem almaya eğilirse fitik olabilir. Sağlıklı bir kişi çok hudut veya
ıstırap yaşarsa, bel ve boyun ağrıları ile bir arada fıtık sahibi olabilir.
Fıtık ailevi bir hastalık olabilir mi?
Yakın ilgideki aile yahut etraflarda yaygın fıtık görülebilir. Bunun
sebebi fıtık sorununun ailevi bir hastalık olması değildir. Fıtığa sebep
olan ömür şartlarının bu aile yahut topluluklarca benimsenmiş olmasıdır.
Tam zıddı günlük sportif aktivite yapan, stress ile uğraş eden kişilerin
oluşturduğu toplumsal etraflarda de fıtık görülmesi çok azdır.
Fıtık olmaktan korunmak için ne yapmalıyız?
Tabii ki harek etmeliyiz. Durağan bir hayattan uzaklaşıp doğamıza
dönmeliyiz. Kilo alımını durdurp günlük aktivitemizi arttırmalıyız. Stress
faktörünün ani yükselmelerini önlemeye çalışmalıyız. Hür tarz ile yüzme
fıtık oluşumunu durdurabilir. Yaşlanmayı geciktirebilir. Lakin oluşmuş bir
fıtıkta tedavi edici özelliği yoktur.
Ne vakit gerçek manada fıtık hastası oluruz?
Bel ve boyun ağrılarının kol ve bacaklara yayılması sonucu günlük
ömrümüz kısıtlanır ise artık bir fıtık hastasıyız demektir. Aralıklı bel
yahut boyun ağrılrı insanların yüzde 96 sında görülebilir. Bu ağrılar bir
hastalığın varlığını kanıtlamaz. Bir çok sebebi olabilir.
Fıtık tedavisi nasıl olmalıdır?
Öncelikle istirahat birinci adımdır. Şikayetler geçmez ise ilaç ile istirahat
denenebilir. İlaç kullanımı yalnızca bedenimizdeki tehlike çanlarını
susturur. Sebebi gizler. Sorunu ortadan kaldırmaz tersine büyütebilir.
Tedavinin ikinci basamağı fizik ve reahbilitasyon olmalıdır. Bunlara rağmen
meseleler gereğince çözülemez ise omurga cerrahisi ünitesi devreye girebilir.
Girişimsel tedaviler her vakit son basamaktır. En küçük tedavi her zaman
birinci tercih edilen olmalıdır. Gerekmedikçe büyük müdahalelere
geçilmemelidir.