Fizyolojik olan burun teneffüsünde fizyolojik postür; ağız kapalı, çene aşağı, baş dik konumdadır.
Burun tıkanıklığı oluşturan durumlarda ağız teneffüsü kaçınılmazdır. Olağan fizyolojik postürde ağız teneffüsü yapmak zordur. Beden bu zorluğu aşmak ve daha güzel ağız teneffüsü yapabilmek için ağız-havayolu, trakea ile tıpkı sınır üzerinde olmalıdır. Bu postürü elde edebilmek için ağız açık, çene üst “baş ekstansiyon pozisyonu” nda olmalıdır.Bu durum burun hava yolu tıkanıklıklarında ağız-havayolunu faal olarak kullanılmasına imkan sağlar. Hava yolu tıkalı olan çocuklar bu nedenle baş ekstansiyon konumunda uyumayı tercih ederler.
Baş ekstansiyon durumu yalnızca uykuda faal olarak kullanılır ve görüş kabiliyetini kısıtlılık oluşturduğu için günlük hayat şartlarına uygun değildir. Gün içinde ise, görmeye daha elverişli olan bir modifikasyon gereklidir. Bu nedenle baş “baş ileri postürü “adı verilen görmeye el verecek kadar hafif ekstansiyon ve ileri konuma modifiye olur.
Baş ileri postürü hastaya tıpkı anda hem tesirli ağız teneffüsü hem de daha düzgün görüş alanı imkanı sağlar. Fakat baş ileri postürü domino tesiri göstererek; boyun ve sırt kaslarında spazm ve gerilim, boyun omurga biçim bozuklukları, boyun hudut sıkışmaları akabinde tüm beden postür değişikliğine bel ağrılarına yol açar. Sonuç olarak burun hava yolu tıkanıklığı klasik “adenoid göz görünümü” ve postür bozukluklarına yol açar.
Çocuklarda OSA (Obstruktif Sleep Apne) ve SDB ( Sleep Disordered Breathing, Uykuda görülen teneffüs bozuklukları) ekseriyetle farkedilmez. Bu nedenle ebeveynlerin ve öğretmenlerin bu mevzu üzerinde bilgi sahibi olması erkan teşhis ve tedavi imkanı sağlayarak birinci domino taşının yıkılması maniler.
