Çocukluk çağında sinüzit yeni bir hastalık değildir fakat endoskopik muayene ve bilgisayarlı tomografi üzere teknolojik gelişmelerin sinüzit teşhisindeki kıymetli katkısı ile hastalık çocuk yaş kümesinde daha kolay teşhis edilmeye başlanmış ve sıklığının sanılanın çok üzerinde olduğu anlaşılmıştır. Çocuklarda sinüzitlerin oluşma nedenleri, teşhis sistemleri ve tedavi yaklaşımları erişkinlere nazaran kimi farklılıklar göstermektedir.
Bu farklılıkların en önemli nedenleri;
Çocuklarda beden savunma sistemi (immün sistem) gelişimi ve anatomik gelişmenin tamamlanmamış olması.
Çocuk yaş kümesinde alerji başta olmak üzere nispeten ender görülen kistik fibrozis , mukoza silya sistemi hareket bozuklukları (immotil silia sendromu) üzere sistemik hastalıkların sinüzitlerin oluşumu ve kronikleşmesinde değerli rol oynaması
Çocuğun yaşı küçüldükçe teşhis koymanın güçleşmesi sonucu yanlış teşhislerin artması,
Belirtilerin erişkinlere nazaran farklı olması,
Tanıda en değerli araçlardan bir olan burun içi endoskopik muayenenin çocuklarda ekseriyetle yapılamaması
Özellikle kronik sinüzit teşhisinde değerli rolü olan bilgisayarlı tomografinin çocuklarda kolay yapılamaması ve sıklıkla anestezi gerektirmesi olarak sayılabilir.
Belirtiler:
Çocuklarda belirtiler yalnızca teşhiste değil tedavi sonuçlarının değerlendirilmesinde de kıymetli rol oynar. Küçük çocuklarda şikayetlerin meçhul olmasının yanı sıra bu yaşlarda çocukların kendi şikayetlerini söz etmekte zorlanmaları tanıyı zorlaştırmaktadır. Yaş büyüdükçe şikayetler yetişkinlerinkine benzemeye ve sinüslerin bulunduğu bölgelerde tanım edilmeye başlar.
Çocuklarda kronik sinüzitin en sık belirtileri;
İltihaplı burun akıntısı
Sürekli burun tıkanıklığı
Burun gerisine akıntı
Özellikle yatar durumda artan inatçı öksürük
Ağız kokusu
Baş ağrısı
Aktif enfeksiyon devirlerinde davranış bozukluğu olarak sayılabilir
Bu belirtiler ekseriyetle anne-babadan öğrenilmektedir. Bu nedenle ebeveynlerden alınacak hikaye teşhiste çok kıymetlidir.
Muayene bilhassa küçük çocuklarda hayli zordur. 7-8 Yaşından büyük çocuklarda ince endoskoplarla endoskopik muayene çoklukla yapılabilir fakat daha küçük çocuklarda olağan muayene bile birden fazla vakit sıkıntı olmakta endoskopik muayene ise lakin genel anestezi altında yapılabilmektedir. Bu zorluk teşhisin konulamamasındaki en değerli etkenlerden birsidir.
Normal sinüs röntgenleri sinüzit teşhisinde epeyce yetersiz kalmaktadır. Ayrıyeten çok küçük çocuklarda, hareket ve ağlama nedeniyle sinemalardan tatminkar sonuçlar elde etmek zorlaşmaktadır. Ayrıyeten olağan sinemalar en sık tutulan bölgeler olan etmoid sinüsleri göstermediği için gerçek bilgi vermemektedir. Paranazal sinüslerin bilgisayarlı tomografi (BT) ile görüntülenmesi ise bilhassa 6 yaş altındaki çocuklarda anestezi ya da yatıştırıcı ilaç uygulaması gerektirdiği için birden fazla vakit yapılamamaktadır. Sonuç olarak yetişkin hastalarda standart haline gelen endoskopik muayene ve BT, bilhassa küçük çocuklarda kullanılamadığından teşhiste anne-babadan alacağımız öykü ve kolay muayene bulguları ile karar verilmektedir. Bu durumda hastalığın gerçek sıklığı anlaşılamadığı üzere tıbbi ve cerrahi tedaviye cevaplar tam olarak değerlendirilememektedir.
